LVB onvoldoende in beeld

Een zorgelijk beeld omdat 16 procent van de bevolking een LVB heeft of zwakbegaafd is. Het gaat om een groep van 2 miljoen mensen. Deze groep loopt een aanmerkelijk verhoogd risico om: slachtoffer te worden van seksueel grensoverschrijdend gedrag, in handen te vallen van mensenhandelaren of anderzins gewongen te worden tot criminele activiteiten.

'LVB'ers vallen niet op'
Dit zegt Robert Didden, hoogleraar Verstandelijke Beperkingen, verbonden aan de Radboud Universiteit van Nijmegen. Hij geeft hiervoor de verklaring dat jongeren met een LVB niet opvallen, doordat zij er vaak net zo uit zien als mensen zonder verstandelijke beperking. Daarnaast hebben gemeenten volgens Didden niet door wat jongeren met een LVB aan zorg nodig achten. Bij mensen met een laag IQ is er sprake van een lagere zelfredzaamheid. Doordat de gemeenten uitgaan van de zelfredzaamheid van de gemiddelde inwoner, wordt er mogelijk te veel van de jongeren met een LVB verwacht, wat een probleem vormt.

Opmerkelijk en zorgelijk
Een opmerkelijk en zorgelijk beeld mede omdat jongeren met een lichte verstandelijke beperking (LVB) minimaal vier tot zes keer meer kans lopen op het meemaken van seksueel geweld dan anderen. Ook maken zij meer ernstige en herhalende vormen van seksueel misbruik mee. Bovendien lopen zij, onder andere door toedoen van beperkte cognitieve en adaptieve vaardigheden, een verhoogde kans op het ontwikkelen van een PTSS na een potentieel traumatische gebeurtenis.

Politiecijfers
In een interview met een rechercheur van de afdeling AVIM (Afdeling Vreemdelingen, Identificatie en Mensenhandel) van politie Eindhoven is naar voren gekomen dat ongeveer 80% van de slachtoffers van mensenhandel een licht verstandelijke beperking (LVB) heeft. Deze conclusie komt voort uit politiecijfers.

Uit een knelpuntenanalyse uitgevoerd door de Hogeschool Leiden blijkt onder andere het volgende:

1.		Herkenning en signalering van een lvb ontbreekt bij de eerste contacten met gemeenten en justitie.
2.		Processen in het (jeugd)strafwerk duren te lang, waardoor lvb'ers de link tussen wat ze fout hebben gedaan en de oplegde straf niet goed meer kunnen leggen.
3.		Professionals weten niet goed hoe ze met lvb'ers om moeten gaan.
4.		Informatie (zowel mondeling als schriftelijk) vanuit gemeenten en justitie begrijpen veel lvb'ers niet.
5.		Door gebrek aan geschikte werkplekken is er nauwelijks zinvolle dagbesteding te realiseren.
6.		Er is onvoldoende passende huisvesting voor lvb'ers.
7.		Mensen met een lvb hebben vaak met meerdere problemen te maken, wat een multidisciplinaire aanpak vereist. Die schiet op lokaal niveau nog tekort.

Bron: literatuuronderzoek Fontys Hogeschool (jan 2019)